happy 20-09-2008/16-09-2022

paspoort

Naam

Happy Kylie Benthe van de Brederwiede

Bijnamen

Happy de Peppie

Happieke

Karakter

Ontzettend vrolijk en enthousiaste

Knuffelkont

Lieve Happy,

Ik schrijf jouw levensverhaal met een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen. Tranen van verdriet en dankbaarheid voor wat jij voor ons gezin betekent hebt.

15 november 2008 hebben wij jou opgehaald bij Ria en Joop Suos te Wanneperveen, wat een geschenk was dat. Lief en speels en met een aparte blafstem, het leek op die van een zeehondje. Aangezien onze Balou (9 jaar destijds) toch niet echt stond te springen om met zo’n drukteschoppertje de dag door te brengen kwam 1 jaar later Sita, jouw halfzusje, bij ons wonen. Het werd gewoon 1 groot feest thuis met jullie 2. Jij was duidelijk de baas over Sita in de goede zin van het woord. Als gezin namen wij jullie overal mee naar toe en hebben wij mooie avonturen beleeft. Jij was net 4 jaar geworden tot er een infiltratief lipoom bij jou werd ontdekt. Het betekende een zware operatie en het verlies van jouw linker voorpootje. Weken heb ik naast jou op de grond geslapen om jou gerust te stellen. Gelukkig kwam jij er bovenop en hoe! Rennen, klimmen en spelen net als de rest waarbij je goed moest kijken of jij misschien stiekem toch 4 pootjes had. Zelfs Agility in een vrij uurtje vond jij geweldig.

Ondanks jou fysieke beperking wilde jij van het leven genieten en dat deed jij dus ook, doezenwandelingen, doezenweekenden, vakanties. Jij liet ons en iedereen duidelijk zien dat tegenslagen kunnen worden overwonnen. Hoeveel aanspraak wij niet kregen al wandelend met jou “mijnheer uw hondje heeft last van zijn pootje” en dan die gezichten als zij er achter kwamen dat jij er maar 3 had. Jij was gewoon een stralend Doesje die iedereen, mens of hond, met enthousiasme begroette met jouw zeehondblafje en wiebelstaart. Met de regiowandelingen namen wij jou op een gegeven moment minder vaak mee vanwege jouw stress in de auto maar bij de wandelingen vanuit thuis stond jij vooraan en blafte als het te lang duurde eer de hele roedel klaar was om te gaan. Graven in de tuin was ook 1 van jou hobby’s, alle wortels moesten bloot liggen. Knap hoe jij dat met dat ene voorpootje voor elkaar kreeg. Wij konden er niet boos om worden maar moesten lachen.

Afgelopen februari voelde jij je opeens niet lekker en had jij geen rust. Ik dacht dat ik met jou naar een Osteopaat moest gaan vanwege jou deels vergroeide rug echter toch eerst maar naar de dierenarts. Hij stelde nierfalen vast. Wat een klap was dat. 7 maanden lang hebben wij getracht om jou alles te geven om jouw levenskwaliteit te bewaren. Jouw nierwaardes bleven niet goed maar werden wel iets beter dankzij Monique’s koken voor doezen. Al spelenderwijs hebben wij jou de maaltijden gegeven dit tot jaloezie van de andere 4 muppets. Jij was ontzettend allert, sprong opeens op de bank naast ons en ging daar lekker op jouw rug liggen en als wij jouw kontje aaiden kwam jij in trance. Wij genoten van jouw genieten zoals altijd.

De laatste 2 weken hielp het spelenderwijs eten geven niet meer, viel jij af, terwijl jij in die 7 maanden zelfs een onsje was aangekomen. Uiteindelijk at jij nog wel iets maar te weinig ondanks de diverse hulpmiddelen van de dierenarts. Toen jij in de nacht van 15 op 16 september aan de diarree kwam en gestrest minutenlang op zoek was naar iets in onze tuin en dat meerdere keren, vonden wij het tijd om jou een waardig afscheid te geven, hoe moeilijk en pijnlijk voor ons ook, jouw welzijn staat voorop.

4 dagen voor jouw 14^e verjaardag hebben wij jou laten gaan en heb jij terwijl jij de handen van René aan het likken was jouw hoofdje in zijn handen gelegd alsof jij wilde zeggen bedankt allemaal.

Bedankt HAPPY, voor altijd in ons hart als ons mooie en vrolijkste meisje, onvergetelijk blijf jij en niet alleen voor ons.

foto's

Zie hier onderaan de pagina een collage van ons geweldige driepootje Happy the Peppie!

levensverhaal

Onze lieverd is een does uit duizenden. Haar naam dat zij echt eer aan. Iedereen wordt daar vrolijk blaffend begroet met het verzoek aangehaald te worden. Onze meid heeft al heel wat meegemaakt. Na 1,5 jaar had zij wat wij dachten een vetbultje op haar voorpoot. Wij hebben dit weg laten halen en laten onderzoeken, niets aan de hand. 1 jaar later had zij het ter hoogte van haar schouder en was het iets groter. Het wegsnijden was lastiger en ons Happietje was niet zo Happy want helemaal ingepakt en enkele maanden uit haar doen. Ook dit laten onderzoeken en niet kwaadaardig. Weer 1,5 jaar verder, zij was net 4 bleek bij de jaarlijkse controle dat er een groot gebied was van onbekend weefsel. Het was in 1e instantie niet opgevallen want het leek op een grote sterke spier. Wij voorzagen weer een moeilijke periode voor Happy. Uiteindelijk laten onderzoeken in Utrecht en daar kwam een vreselijk bericht. Infiltrief liposoom oftewel oneindig groeiend vetweefsel dat overal doorheen groeit. Bestralen of amputeren van haar linker voorpootje was de keuze. Met tranen in onze ogen voor dat laatste gekozen. Volgens de arts de beste oplossing en een jong lichgewicht doesje moet daar bovenop van komen. De dag van de operatie in december 2012 heeft zij nog voor het zieknhuis in de sneeuw gespeeld niet wetende wat haar zou overkomen. De operatie duurde uiteindelijk circa 5,5 uur en ik, René, zat helemaal in de wachtkamer van het ziekenhuis te wachten. Zenuwachtig want heet duurde zolang. Dat was uiteindelijk niet verwonderlijk want het weefsel was toch verder in haar lichaam gegroeid dan de scan had uitgewezen. Ze waren nog net op tijd. Nachtje in hotel tot in de ochtend de telefoon ging. Happy had haar 1e stapjes gemaakt. 2 weken thuis heeft zij met veel pijn rondgelopen en sliep René bij haar op de grond. Vanaf 2e kerstdag 2012 ging het beter en won zij in de tuin de sprint van de andere lieverds. Vanaf toen leeft zij weer vrolijk bij ons doezengekkies en is Happy nog meer dan voorheen de lieverd van de buurt. WERELDDOES!